โดย แบรนดอน Specktor เผยแพร่ 14 พฤษภาคม 2019
ในขณะที่ประมุขแห่งรัฐทะเลาะวิวาทกันในสล็อตเว็บตรง แตกง่ายการปกป้องสถานที่ที่เปราะบางที่สุดในโลกจากการทําลายล้างของอุตสาหกรรมการศึกษาใหม่ชี้ให้เห็นว่าอาจไม่เร็วเกินไปที่จะเริ่มปกป้องโลกอื่นจากการแสวงหาผลประโยชน์จากมนุษย์เช่นกันการศึกษาที่ตีพิมพ์เมื่อวันที่ 16 เมษายนในวารสาร Acta Astronautica ทําให้กรณีของการกําหนด 85% ของระบบสุริยะของเราเป็น “ถิ่นทุรกันดาร” ที่ได้รับการคุ้มครองซึ่งคล้ายกับอุทยานแห่งชาติของโลกทําให้เหลือเพียงหนึ่งในแปดของดาวเคราะห์ดวงจันทร์และดาวเคราะห์น้อยที่มี
สิทธิ์เป็นอิสระในการขุดหรือพัฒนาโดยผลประโยชน์ของมนุษย์
หากการเติบโตของเศรษฐกิจอวกาศเป็นเหมือนการเติบโตแบบทวีคูณของเศรษฐกิจภาคพื้นดินตั้งแต่การปฏิวัติอุตสาหกรรมเริ่มขึ้นเมื่อประมาณสองศตวรรษก่อนผู้เขียนการศึกษาเขียนว่ามนุษย์อาจทําให้ระบบสุริยะของน้ําเหล็กและทรัพยากรที่ขุดได้อื่น ๆ หมดลงในเวลาไม่กี่ศตวรรษ – อาจทําให้ระบบสุริยะเป็นพื้นที่รกร้างว่างเปล่าในเวลาเพียง 500 ปี”ในช่วงเวลาที่น้อยกว่าหนึ่งสหัสวรรษเราสามารถใช้ประโยชน์จากระบบสุริยะทั้งหมดได้จนถึงขอบที่ไกลที่สุด” “ถ้าอย่างนั้นเราทําเสร็จแล้ว”การ จํากัด การใช้ประโยชน์จากทรัพยากรในโลกอื่นในขณะนี้ก่อนที่เศรษฐกิจอวกาศจะเริ่มขึ้นอย่างจริงจังเป็นสิ่งสําคัญในการหลีกเลี่ยงสิ่งที่นักวิจัยเรียกว่า “วิกฤตในสัดส่วนที่อาจเกิดภัยพิบัติ”
พื้นที่ที่แปดการจํากัดปริมาณการใช้กาแล็กซีไว้ที่ 1 ใน 8 ของทรัพยากรที่มีอยู่อาจฟังดูเป็นเรื่องเลวร้ายบนใบหน้า แต่พื้นที่เป็นสถานที่ขนาดใหญ่ และแม้แต่เศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของเงินรางวัลของระบบสุริยะของเราก็สามารถทําให้มนุษยชาติเกิดขึ้นได้หลายชั่วอายุคน
”หนึ่งในแปดของเหล็กในแถบดาวเคราะห์น้อยนั้นมากกว่าปริมาณสํารองแร่เหล็กที่ประมาณการไว้ทั่วโลกในปัจจุบันมากกว่าหนึ่งล้านเท่า” ผู้เขียนเขียนว่า “และมันอาจจะเพียงพอมานานหลายศตวรรษ”
นักวิจัยได้พิจารณาการใช้เหล็กโดยประมาณบนโลกตั้งแต่เริ่มการปฏิวัติอุตสาหกรรม จากการสํารวจผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของการปฏิวัติในปี 1994 พบว่าการผลิตเหล็กดิบทั่วโลกเพิ่มขึ้นจากประมาณครึ่งล้านตัน (450,000 เมตริกตัน) ในปี 1800 เป็นครึ่งพันล้านตัน (453 ล้านเมตริกตัน) ของเหล็กที่ผลิตในปี 1994 ซึ่งเพิ่มขึ้นเป็นพันเท่าของการบริโภค
อัตรานี้เทียบเท่ากับการผลิตเหล็กของโลกที่เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าทุกๆ 20 ปีผู้เขียนเขียน ข้อมูลที่ใหม่กว่าจากการสํารวจทางธรณีวิทยาของสหรัฐอเมริกา (USGS) สนับสนุนการประมาณการนี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการผลิตเหล็กของโลกเพิ่มขึ้นจาก 1 พันล้านตัน (900 ล้านเมตริกตัน) ในปี 1994 เป็น 2.2 พันล้านตัน (2 พันล้านเมตริกตัน) ในปี 2016 เพียง 22 ปีต่อมา
หาก Earthlings แสดงระดับความขยันหมั่นเพียรที่เทียบเคียงได้เมื่อขุดทรัพยากรบนดาวเคราะห์ดวง
จันทร์และดาวเคราะห์น้อยใกล้เคียงเราจะไปถึงจุดสมมุติฐานที่แปดหลังจาก 400 ปีผู้เขียนคํานวณ หากการผลิตยังคงเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าทุก ๆ 20 ปีหลังจากนั้นทรัพยากรทั้งหมดของระบบสุริยะจะหมดลงเพียง 60 ปีต่อมา นักวิจัยเขียนว่า นั่นจะทําให้มนุษย์ 60 ปีเปลี่ยนจากเศรษฐกิจที่ใช้ทรัพยากรอวกาศไปสู่สิ่งที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ซึ่งเป็นโอกาสที่ไม่บริสุทธิ์ เนื่องจากการตอบสนองที่ขาดความดแจ่มใสต่อวิกฤตสิ่งแวดล้อมในปัจจุบัน เช่น การเติบโตของประชากรและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
ดังนั้น Earthlings จะวัดทรัพยากรที่แปดของระบบสุริยะที่สามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างไร? เราสามารถเริ่มต้นด้วยการปกครองโลกขนาดใหญ่ที่มีแรงโน้มถ่วงสูงเช่นดาวพฤหัสบดีซึ่งอุตสาหกรรมของมนุษย์อาจไม่เคยเกิดขึ้นและมุ่งเน้นไปที่กลุ่มเป้าหมายใกล้เคียงเช่นดวงจันทร์ดาวอังคารและร่างกายที่อุดมด้วยเหล็กที่ลอยผ่านแถบดาวเคราะห์น้อย การประเมินจํานวนทรัพยากรที่อาจสกัดได้จํานวนมากที่รอเราอยู่ในโลกเหล่านั้นจะต้องมีการสํารวจอวกาศมากขึ้นตามหลักการแล้วในอีก 40 ปีข้างหน้า (หนึ่งในสิบของเวลาจนถึงจุดแรกของการหมดทรัพยากรทั้งหมด) นั่นก็ดูเหมือนจะเป็นโอกาสที่ไม่น่าเป็นไปได้เช่นกัน
”ทั่วโลกอัตราการเปิดตัวภารกิจของดาวเคราะห์ในปัจจุบันคือ 15 ต่อทศวรรษ” ผู้เขียนเขียน “ในอัตรานี้ แม้แต่โลกเกือบ 200 ดวงของระบบสุริยะที่แรงโน้มถ่วงสร้างทรงกลมก็จะใช้เวลา 130 ปีในการเยี่ยมชมหนึ่งครั้ง”
หน่วยงานอวกาศและบริษัทเอกชนหลายแห่งกําลังอยู่ในระหว่างการหาวิธีขุดเหล็กหลายล้านล้านตันจากดาวเคราะห์น้อยใกล้เคียง รวมถึงน้ําจากดวงจันทร์สล็อตเว็บตรง แตกง่าย
